Τι κοινό έχει ένας tattoo artist με ένα ζωγράφο; Ένας street performer με έναν ηθοποιό; Ένας hookah master με ένα chef;

Η απάντηση είναι: πολλά περισσότερα από τα προφανή. Αν έπρεπε να τα συμπεριλάβω σε μία μόνο πρόταση όσο πιο περιληπτικά γίνεται θα έλεγα πως όλοι τους χρησιμοποιούν την τέχνη τους ως τρόπο έκφρασης, εξυπηρετούν το «ωραίο», και είναι ελεύθερα, δημιουργικά πνεύματα που δεν μπορείς να περιορίσεις και να βάλεις σε καλούπια. Το σημερινό μας άρθρο θα εξετάσει και θα παραλληλίσει τη σχέση μεταξύ του τελευταίου ζευγαριού. Πόσο απέχει άραγε ένας hookah master από ένα chef; Δεν είναι τυχαίο φυσικά, πως για το προσωπικό μου κανάλι δημιουργίας περιεχομένου σχετικά με το ναργιλέ, επέλεξα το όνομα “Shi Chef”, δηλαδή ο chef του ναργιλέ (shisha), καθώς στο μυαλό μου, αυτός ο συσχετισμός γεννήθηκε απευθείας όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με το ναργιλέ, και καθημερινά επιβεβαιώνεται όλο και περισσότερο. Αν έπρεπε να κατηγοριοποιήσω τα κοινά σημεία, θα το έκανα ως εξής: θεωρία και πράξη. Όπως πάντα, θα ξεκινήσουμε από τη θεωρία.

Με τον όρο αυτό, δεν αναφέρομαι φυσικά μονάχα στο κομμάτι των γνώσεων, της εμπειρίας, και των πληροφοριών που απαιτείται να κατέχουν τόσο ένας ικανός hookah master, όσο κι ένας chef. Στη «θεωρία» εντάσσονται και όλες οι «πνευματικές» ομοιότητες. Το πρώτο κομμάτι, δε χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Γίνεται εύκολα κατανοητό, όπως άλλωστε και σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας ότι γνώσεις, εμπειρία, αφοσίωση κι εξειδίκευση είναι έννοιες ανάλογες της εξέλιξης, της καταξίωσης, της αναγνώρισης και της επιτυχίας. Με υπομονή, επιμονή, σκληρή δουλειά και στοχοπροσήλωση, μπορούμε να πετύχουμε σπουδαία πράγματα, με ό,τι κι αν ασχοληθούμε.

Τι εννοώ τώρα με τον όρο «πνευματικές ομοιότητες»; Θα σας εξηγήσω. Αμφότεροι οι πρωταγωνιστές μας, έχουν στοιχεία στο χαρακτήρα τους που τους κάνουν να ξεχωρίζουν. Μερικά βασικά εξ αυτών: η δημιουργικότητα, η καλή αισθητική, η ελεύθερη έκφραση, η ανάγκη για καινοτομία, η τελειομανία και η μανία για πειραματισμό, η γλυκιά εξάρτηση από οτιδήποτε νέο και πρωτοποριακό και το ατελείωτο κυνήγι για την επίτευξη του τέλειου. Τι σημαίνει η λέξη «τέλειο»; Προέρχεται από τη λέξη τέλος, που σημαίνει σκοπός. Τέλειο λοιπόν είναι κάθε τι που πετυχαίνει το σκοπό του. Για έναν καλλιτέχνη, τέλειο είναι το έργο που ενώνει την ψυχή του με αυτήν του αποδέκτη. Όταν ο πελάτης γεύεται ένα ιδιαίτερο πιάτο ή καπνίζει ένα ασυνήθιστο mix και αντιλαμβάνεται την έμπνευση του δημιουργού, τη σύνθεση της ιδέας, ασπάζεται τον τρόπο υλοποίησής της και απολαμβάνει το αποτέλεσμα της εκτέλεσής της, τότε επιτυγχάνεται το τέλειο.

Κάπου πάνω στη λεπτή γραμμή μεταξύ θεωρίας και πράξης, βρίσκονται η γευσιγνωσία και η μιξολογία, έννοιες αχώριστες και αλληλοσυμπληρούμενες. Για κάθε σεφ υπάρχει ο «Τσελεμεντές», και για κάθε ναργιλετζή η πεπατημένη οδός με συνταγές που «δε χάνουν». Για να ξεχωρίσουν και να κάνουν το βήμα παραπάνω, πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη δική τους φαντασία, αισθητική και γνώση για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό γευστικό μονοπάτι. Η “θεωρία” λοιπόν της γευσιγνωσίας και της ικανότητας να συλλαμβάνεις συνεχώς πρωτότυπες ιδέες, σφιχταγκαλιάζεται με την “πράξη” του mixology, το ταλέντο να μπορείς να τις αποτυπώσεις και να εκτελέσεις τις εμπνεύσεις σου άρτια. Κι εδώ, φτάνουμε σε άλλη μια ομοιότητα: την προσοχή στη λεπτομέρεια.

Ο ήρωάς μας οφείλει να έχει ζωγραφίσει καθαρά την εικόνα στο μυαλό του, πριν της δώσει σάρκα και οστά. Είναι ένας serial killer με πλάνο. Γνωρίζει ακριβώς τις διαδικασίες, τις τεχνικές και τις ποσότητες για να φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο μεν θα φροντίσει να έχει όλες τις υφές στο πιάτο του, κι ο δε όλες τις γευστικές νότες στο πήλινο του. Κάθε πλάνο, είναι μοναδικό. Το ένα πιάτο μπορεί να στοχεύει στην απόλυτη ισορροπία των γεύσεων και την αρμονία του αποτελέσματος και το επόμενο στην ανάδειξη της «τρέλας» μέσω ενός απροσδόκητου στοιχείου. Ακόμη ένας συνδετικός κρίκος: προσαρμοστικότητα.

Οι καλλιτέχνες μας είναι εύπλαστοι σαν πλαστελίνη. Μπορείς εύκολα να της δώσεις όποια μορφή εσύ επιθυμείς. Προσαρμόζονται στις δικές σου ανάγκες, για να σου προσφέρουν αυτό που πραγματικά αναζητάς. Η αυθεντία τους, ανάγεται στο γεγονός ότι μπορούν εξίσου εύκολα να φτιάξουν ένα απλό αλλά πεντανόστιμο cheeseburger, κι ένα Blueberry-μέντα, όσο και μια πετυχημένη sauce bearnaise ή μια πορτοκαλόπιτα, και ναι, μιλάω για mix ναργιλέ πορτοκαλόπιτα. Ο Einstein μας χάρισε τη Θεωρία της Σχετικότητας, και ταυτόχρονα η πιο γνωστή του ίσως ρήση είναι το «Αν δεν μπορείς να το εξηγήσεις με απλά λόγια, ούτε εσύ ο ίδιος το έχεις καταλάβει πολύ καλά».

Για το φινάλε, περνάμε στην πράξη. Που βρίσκεται όλη η ουσία στην πράξη; Πανεύκολη ερώτηση: Στις πρώτες ύλες! Αν δώσουμε στον Gordon Ramsay φτηνά υλικά για τοστ, πιθανότατα θα μας φτιάξει ένα τέλεια ψημένο, αλλά και πάλι φτηνό τοστ. Αν του παρέχουμε μια ποικιλία από φρέσκα, ποιοτικά υλικά, θα μπορεί να δημιουργήσει πράγματα που ξεπερνούν τη δική μας φαντασία. Το ίδιο κι ο hookah master. Με ποιοτικό καπνό και πληθώρα επιλογών, απελευθερώνεται και μπορεί να δημιουργήσει απροσδόκητους συνδυασμούς που εξιτάρουν. Αφού διασφαλιστεί η ποιότητα και η ποικιλία των πρώτων υλών, μπορούμε να ανησυχήσουμε και για άλλα ζητήματα.

«Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». «Πρώτα χορταίνει το μάτι και μετά το στομάχι». Βλέπετε που το πάω; Παρουσίαση! Ο σεφ μας επιλέγει το πιο κατάλληλο πιάτο που θα αναδείξει τα στοιχεία που έχει τοποθετήσει σε αυτό, χρωματικά, σχηματικά, αισθητικά γενικά. Ο ναργιλετζής το ναργιλέ και το πήλινο, σύμφωνα με το ύφος του mix του, αλλά και την ανάγκη του εκάστοτε πελάτη. Είναι βαρύνουσας σημασίας, η εμφάνιση να είναι αντάξια της γεύσης και πολλές φορές ίσως και ανώτερη ώστε να προδιαθέτει θετικά και να «ανοίγει την όρεξη» του πελάτη.

Οι πιο καταξιωμένοι και πετυχημένοι σεφ μπορεί να έχουν διαφορές μεταξύ τους, όμως όλοι έχουν ένα κοινό φάρο: την καθαριότητα. Η καθαριότητα είναι αδιαπραγμάτευτη αρχή σε κάθε πόστο που σέβεται τον εαυτό του. Τόσο κατά την προετοιμασία, όσο και στο σερβίρισμα, πρέπει όλα να είναι στην εντέλεια! Πιστέψτε με, είναι η “λεπτομέρεια” που κάνει τη διαφορά.

Θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω μέχρι να φτάσουμε το όριο λέξεων του Blog – αν υπάρχει–. Αισθάνομαι ωστόσο ότι οι περισσότεροι έχετε πλέον αντιληφθεί ξεκάθαρα πόσο κοντά βαδίζουν οι δύο ρόλοι του άρθρου μας: ενός hookah master κι ενός chef. Στην τελική, αυτό που έχει σημασία και για τους δύο, και για εμάς τους δύο, εμένα που γράφω κι εσένα που διαβάζεις αυτό το κείμενο, και για οποιουσδήποτε δύο εκεί έξω, είναι να κάνεις κάτι που σε εκφράζει και σε κάνει χαρούμενο, το αγαπάς πραγματικά, του δίνεσαι ολοκληρωτικά, και το κάνεις με μεράκι και όρεξη. Μόνο τότε θα καταφέρεις να γίνεις ένας πετυχημένος chef, hookah master, μηχανικός, μπαρμπέρης ή ό,τι άλλο έχεις στο μυαλό σου.

Τι περιμένεις, ξεκίνα σήμερα!