TA ΠΙΟ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΜΕΡΗ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑΡΓΙΛΕ!

Το σημερινό άρθρο προβλέπεται αμιγώς διασκεδαστικό. Αποφάσισα να σας διηγηθώ τις πιο περίεργες ιστορίες που έχω βιώσει γύρω από το ναργιλε, με σκοπό αφενός να σας “φλεξάρω” τα ακραία όρια στα οποία ενίοτε με έχει ωθήσει η ανάγκη μου για νικοτίνη και η “χαρμάνα” μου, κι αφετέρου να σας εμπνεύσω και να σας δώσω μερικές ιδέες για το πώς μπορείτε κι εσείς οι ίδιοι να ανάψετε το ναργιλέ σας κυριολεκτικά “παντού”, ξεπερνώντας τυχόν δυσκολίες που στο μυαλό σας μπορεί να φαντάζουν απροσπέλαστες, στην πραγματικότητα όμως δεν είναι. Σίγουρα θα υπάρχουν εκεί έξω και τύποι πολύ πιο extreme από μένα, που θα κάνουν τις αφηγήσεις μου να φαντάζουν με “βόλτα στο πάρκο” μπροστά στις δικές τους ακραιότητες, αλλά αυτός είναι ακόμη ένας λόγος που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο θέμα και τους παροτρύνω να τις μοιραστούν μαζί μας ώστε να εμπλουτίσουμε ακόμη περισσότερο το δικό μας ρεπερτόριο “εναλλακτικών τρόπων καπνίσματος ναργιλέ”.

DISCLAIMER: Το περιεχόμενο του παρακάτω κειμένου μπορεί ορισμένες φορές να κυμαίνεται στα όρια μεταξύ νομιμότητας και παρανομίας και σε καμία περίπτωση δεν αναλαμβάνω την ευθύνη αν καταλήξετε στο κοντινότερο αστυνομικό τμήμα. Οι ενέργειες που πρόκειται να αναφερθούν, έχουν εκτελεστεί από άρτια εκπαιδευμένους επαγγελματίες, και σας συνιστώ να μην τις δοκιμάσετε στο σπίτι. Εξάλλου, στο σπίτι κάνετε ναργιλέ ούτως ή άλλως, άρα δε θα είχε κανένα νόημα. Διαβάστε με προσωπική ευθύνη και σε περίπτωση που αποφασίσετε να μιμηθείτε, προχωρήστε με προσοχή και σύνεση. Vamos!

ΜΠΑΡΜΠΕΡΙΚΟ

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πόσες φορές έχετε καθίσει αμήχανα σε μια καρέκλα κουρείου, σκεπτόμενοι πως ο χρόνος που απαιτείται για το κούρεμα σας, είναι ουσιαστικά κενός; Προφανώς και είναι αδύνατον να εμπλακείς σε οποιαδήποτε σωματική δραστηριότητα καθώς κουρεύεσαι αλλά ένα ναργιλεδάκι για να περνάει κάπως πιο ευχάριστα η ώρα δε θα ήταν και κακή ιδέα, σωστά; Προσωπικά, έχοντας την τύχη και τη χαρά να έχω φίλους μπαρμπέρηδες τους οποίους έχω “μυήσει” στο σπορ, έχουν υπάρξει φορές που κατάφερα να συνοδεύσω τον ατομικό χρόνο περιποίησης με ένα απολαυστικότατο session. Εάν κι εσείς, όπως κι εγώ, κουρεύεστε σε κάποιο φιλικό σπίτι, όπου τα πρέπει και τα μη του στυγνού επαγγελματισμού είναι ελαφρώς πιο “παραβλέψιμα” -δική μου λέξη, ποιητική αδεία-, δεν έχετε παρά να το οργανώσετε, να ανάψετε το ναργιλέ σας, και προς θεού, να κεράσετε και καμιά τζούρα τον μπαρμπέρη σας μοναχοφάηδες. Φροντίστε μόνο να υπάρχει επαρκής εξαερισμός στο χώρο ώστε να μην κάνετε το δωμάτιο σαν τη μεγάλη περιοχή του τερματοφύλακα μετά από ρίψη δακρυγόνου, αφενός για να διασφαλίσετε την ποιότητα του κουρέματος σας και να προλάβετε τυχόν “στραβοψαλιδιές” κι αφετέρου για να μπορέσει ο δόλιος ο μπαρμπέρης να αερίσει το χώρο αφού τελειώσετε το κούρεμα-session. Και που ‘στε, στο τέλος υποχρεούστε να καθαρίσετε και το ναργιλέ φεύγοντας, ειδάλλως του δίνω την άδεια να σας κόψει κανένα αυτί προς συμμόρφωση.

ΔΩΜΑΤΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ

Πείτε μου αλήθεια, είμαι ο μοναδικός που έχει τέτοιο beef με τους ανιχνευτές καπνού σε δωμάτια ξενοδοχείων; Εντάξει δεν αμφιβάλλω, θα μπορούσε κανείς να πει πως το να σε ειδοποιήσει εγκαίρως για μια εκτυλισσόμενη πυρκαγιά ή και να βοηθήσει στην κατάσβεση της μέσω της αυτόματης ενεργοποίησης είναι ελαφρώς χρήσιμες και απαραίτητες λειτουργίες του. Το να μπερδεύει όμως τον καπνό της φωτιάς με την υπέροχη ευωδία που αναβλύζει από το ναργιλεδάκι που θέλω να ανάψω ενώ χαλαρώνω ξαπλωμένος στο υπέρδιπλο κρεβάτι που έχω πληρώσει, το λες και deal breaker. Ελπίζω η αίσθηση του χιούμορ μου – ίδιας απόχρωσης με αυτής των φύλλων των αγαπημένων μου καπνών- να έγινε εύκολα αντιληπτή από όλους, προς απογοήτευση όμως των πιθανών ιδιοκτητών ξενοδοχειακών μονάδων-αναγνωστών μου, δεν μπορώ να αρνηθώ τις προσπάθειες που έχω κάνει να βρω ένα “παραθυράκι”, όχι σαν αυτά στους τοίχους του δωματίου, ώστε να φέρω εις πέρας την αποστολή μου να καπνίσω παρ’ αυτά. Μαρτυρίες που με θέλουν να έχω σκαρφαλώσει σε καρέκλα ώστε να τυλίξω τον ανιχνευτή με το άχαστο combo κάλτσα-σακούλα, μπλοκάροντας τις αισθήσεις του, κι επιτρέποντας μου να ολοκληρώσω επιτυχώς το κυνήγι μου για κάπνισμα ναργιλέ εντός του δωματίου, κρίνονται ανακριβείς και η ευστάθεια τους αμφισβητείται. Εντάξει, σίγουρα θα μπορούσα να καπνίσω στο -κατά κανόνα- ευρύχωρο μπαλκονάκι 2 τετραγωνικών που διαθέτουν τα περισσότερα δωμάτια, όμως όταν είμαι στο Μπάνσκο και χιονίζει, οι εναλλακτικές μου στερεύουν. Σε περίπτωση που δεν καταφέρετε στο άμεσο μέλλον να κάνετε τους ανιχνευτές καπνού “έξυπνους” ώστε να μην παρεμβαίνουν στο έργο μου, δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι δεν θα το επιχειρήσω ξανά. Όχι εγώ δηλαδή, ένας φίλος, λέμε τώρα. Τόσο AI έχουμε βάλει στη ζωή μας, οι έρμοι οι ανιχνευτές στην απέξω;

ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Παρακαλούνται οι υποχόνδριοι λάτρεις των αυτοκινήτων να απομακρυνθούν από τις οθόνες τους. Όλοι έχουμε ένα φίλο που έχει έρωτα με το συγκεκριμένο θέμα, και οριακά μας απαγορεύει να αναπνέουμε από τη στιγμή που θα πατήσουμε το πόδι μας στο “καλοσκουπισμένο” πατάκι της θέση του συνοδηγού στο όχημα του. Η συγκεκριμένη κατηγορία σίγουρα δεν απευθύνεται σε τέτοιους τύπους. Σε περίπτωση όμως που ο οδηγός και συνοδοιπόρος μας τυχαίνει να είναι κι αυτός συμπάσχων, και καταδέχεται με τεράστια προσοχή να κουβαλήσουμε και να τοποθετήσουμε το ναργιλεδάκι μας προσεκτικά ανάμεσα στα πόδια μας ώστε να συνοδεύσουμε ευχάριστα και ντουμανάτα τη βόλτα ή το μακρύ ταξίδι μας, τότε ίσως αξίζει το ρίσκο. Καθίσταται σαφές πως σε περίπτωση ατυχήματος ή ακόμη και απότομου φρεναρίσματος, προσθέτουμε έναν έξτρα κίνδυνο στους ήδη υπάρχοντες: να αυτοπυρποληθούμε και να καταστρέψουμε, στην καλύτερη, το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Τούτο το εγχείρημα, μιας και εκτελείται σε τόσο μικρό χώρο, ο οποίος μάλιστα βρίσκεται και σε κίνηση, κρίνεται άκρως απερίσκεπτο και επισφαλές. Δυστυχώς όμως, θα ήταν και ψέμα να πω πως δεν έχω συμμετάσχει ποτέ σε αυτό. Bonus tip, για όσους σκέφτονται να ακολουθήσουν το -προς αποφυγήν- παράδειγμα μου: αφήστε τα παράθυρα του αυτοκινήτου σε μια ελαφρά ανάκλιση ώστε να αερίζεται το hotbox σας και να έχει ο οδηγός την απαραίτητη ορατότητα όσο οδηγάει. Ιδανικά, εκτελέστε εν στάσει σε ασφαλές και προβλεπόμενο από το νόμο σημείο, ελαχιστοποιώντας τους περισσότερους από τους προαναφερθέντες κινδύνους.

ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ

Τώρα περιμένω κάποιον επίδοξο ορειβάτη να με ξεπεράσει λέγοντας: “σιγά το πράγμα, εγώ έχω καπνίσει στην κορυφή του Ολύμπου”. Παρότι όντως θα χαιρόμουν αν κάτι τέτοιο ήταν εφικτό και όντως είχε πραγματοποιηθεί από κάποιον αναγνώστη, θα θέσω τον πήχη ένα κλικ χαμηλότερα, αναφέροντας ξανά μια προσωπική εμπειρία και μάλιστα ιδιαίτερα επιτυχημένη. Επειδή λοιπόν όπως καταλάβατε λίγο νωρίτερα είμαι λάτρης των χειμερινών εξορμήσεων, κατά τη διάρκεια μιας εξ αυτών, (π)έτυχε να είμαι οργανωμένος! Φόρτωσα στο πίσω κάθισμα του “αγροτικού” τα απαραίτητα σύνεργα, ανέβηκα στο βουνό κι αφού πήρα την απαραίτητη έγκριση από τους αρμόδιους εργαζόμενους στο συγκεκριμένο σαλέ εξωτερικού χώρου του χιονοδρομικού, συνόδευσα την καυτή σοκολάτα με το πεντανόστιμο ναργιλεδάκι μου. Αυτό που δε θα ξεχάσω ποτέ, πέρα από τα αμέτρητα διαπεραστικά βλέμματα απορίας, απέχθειας ή θαυμασμού των συμπαρευρισκόμενών μου στο σαλέ, είναι πόσο ζωτικής σημασίας αποδείχθηκε η προνοητικότητα μου να φέρω μαζί ένα Windcover, γιατί κακά τα ψέματα, το βουνό δε συγχωρεί. Η εμπειρία πάντως ήταν ξεκάθαρα 10/10, τόσο που παρά το διαπεραστικό κρύο, αποφάσισα να κάνω και refill!

ΠΟΤΑΜΙ

Την ίδια μέρα, και για την ακρίβεια μερικές ώρες πριν, κατά τη διάρκεια της μετάβασης προς το χιονοδρομικό κέντρο, αποφάσισα να κάνω μια σύντομη στάση σε ένα ποτάμι κοντά στους πρόποδες του βουνού, ώστε να βιώσω από πρώτο χέρι την ζωντάνια που σου προσφέρει να απολαμβάνεις μια από τις αγαπημένες σου ασχολίες σε ένα τόσο ασυνήθιστο και αφιλτράριστο περιβάλλον. Η ηρεμία του πράσινου σε άμεση αντίθεση με την ορμητικότητα του μπλε, η γαλήνη του καθαρού γαλάζιου που διαταράσσεται αρμονικά από τους ζωντανούς ήχους της ορχήστρας της φύσης και τα μαγευτικά τοπία συνέθεσαν ένα κάδρο πρωτόγνωρου κάλλους που θα μπορούσα να ρεμβάζω με τις ώρες χωρίς να παραπονεθώ. Ίσως μια από τις πιο απελευθερωτικές στιγμές που έχω θυμάμαι να έχω βιώσει σχετικά με το ναργιλέ και συχνά αναπολώ με νοσταλγία. Μη διστάσετε να το δοκιμάσετε και θα με θυμηθείτε. Πολλή προσοχή στα κάρβουνα, μην καταλήξετε από φυσιοδίφεις ναργιλετζήδες σε απρόσεκτους εμπρηστές!

ΠΑΡΑΛΙΑ

Αφού λοιπόν προτείναμε μια χειμερινή και μια ανοιξιάτικη οψιόν, ήρθε η ώρα να περάσουμε στο crowd favorite, το καλοκαίρι. Στο ρόλο του χιονοδρομικου, η μαγευτική παραλία, της καυτής σοκολάτας, η παγωμένη μπύρα και φυσικά ο αγαπημένος μας πρωταγωνιστής αγέρωχος στη θέση του, σαν άλλος Κίλιαν Μέρφι σε ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν (για να είμαστε και επίκαιροι με τα φετινά Όσκαρ). Ευτυχώς εν προκειμένω, ο κίνδυνος εμπρησμού εξαλείφεται, καθώς θα χρειαστείτε μεγάλο ταλέντο και υπέρμετρη προσπάθεια για να βάλετε φωτιά στην ήδη ηλιοκαμένη άμμο, οπότε κινηθείτε ελεύθερα. Μην ξεχάσετε το παγωμένο νερό για τη γυάλα, που νομοτελειακά θα υποκύψει κάποια στιγμή στα λεγόμενα του Νεύτωνα περί συναγωγής θερμότητας και θα χρήζει αντικατάστασης, μιας δροσιστικής καλοκαιρινής γεύσης που θα “κατεβαίνει” εύκολα, και των απαραίτητων “εξωναργιλεδικών” πολεμοφοδίων για την καταπολέμηση της αποπνικτικής ζέστης και του ήλιου, όπως ψυγειάκι προμηθειών, ομπρέλες, καπέλα και γυαλιά ηλίου. Α, και για να μην ξοδέψετε όλο το απαραίτητο νερό στη γυάλα, φροντίστε να έχετε μαζί σας μια όσο το δυνατόν μικρότερη, π΄.χ τύπου Elegant.Τώρα που τα φαντάστηκα όλα αυτά, θέλω καλοκαίρι.

ΝΕΑ ΠΑΡΑΛΙΑ

Όχι δεν ξέμεινα από ιδέες, αγαπητέ μου hater, θα σου εξηγήσω. Μια ακόμη άκρως ευχάριστη ανάμνηση που έχω, προέρχεται από μια βόλτα που είχα κάνει, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, και πιο συγκεκριμένα στην περιοχή της Νέας Παραλίας, με το ναργιλέ, ανά χείρας! Μπορεί να ακούγεται τρελό, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό! Συγκεκριμένα, παρέα με έναν καλό φίλο, ο οποίος μένει σχετικά κοντά, ετοιμάσαμε τους ναργιλέδες μας από το σπίτι και αφού τους ανάψαμε, τους πήραμε αγκαλιά και κατευθυνθήκαμε προς το σημείο στο οποίο θέλαμε να αράξουμε. Για ακόμη μια φορά δεν αποφύγαμε τα βλέμματα των έκπληκτων περαστικών, αλλά δίχως περισπάσεις βαδίσαμε προς το σημείο x, εναποθέσαμε τα σκεύη πάνω στο παγκάκι που επιλέξαμε, και απολαύσαμε την μεταμεσονύκτια κουβέντα μας με θέα τη θάλασσα, σε ένα από τα πιο φημισμένα μέρη της πόλης. Σε περίπτωση που δεν το κατάλαβες, αυτή ήταν η φθινοπωρινή μου πρόταση. Προσαρμόστε τις δικές σας συντεταγμένες με οποιοδήποτε επιθυμητό σημείο της περιοχής σας και voila! Όπως και σε όλες τις υπόλοιπες σημερινές προτάσεις, συστήνεται η χρήση Mini-Travel ναργιλέ, εκτός αν βρίσκεστε στον όγκο και προσπαθείτε να εξασκήσετε τους πήχεις και τα δικέφαλά σας!

ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

Για το τέλος, άφησα μια κατηγορία, η συμπερίληψη της οποίας στη σημερινή λίστα έγινε με τη μεγαλύτερη διστακτικότητα από οποιαδήποτε άλλη. Τελικά αποφάσισα να τη βάλω σαν ένα bonus, διότι γνωρίζω προσωπικά τουλάχιστον έναν αναγνώστη που εκτελεί αυτήν την περίοδο το καθήκον του προς τη χώρα, ενώ δε νομίζω να υπάρχει κάποια “σειρούλα” ή ακόμα χειρότερα κάποιος παλιός αξιωματικός που να με είχε υπό την ευθύνη του και να διαβάζει αυτό το άρθρο. Ναι λοιπόν, εάν το δυνατό σας σημείο είναι η κάλυψη-απόκρυψη, βρίσκεστε σε κάποια πιο “απομονωμένη” μονάδα, κι έχετε ελέγξει ενδελεχώς τα περιβάλλοντα χόρτα του θαλάμου για πιθανά “φίδια” που θα σας καταδώσουν, μπορεί να καταφέρετε να “τρυπώσετε” ένα ναργιλέ στα μπαγκάζια σας για τις δύσκολες κρύες νύχτες, πριν ή μετά τη σκοπιά. Για να καταπολεμήσετε δε τα τσιμπήματα από τα προαναφερθέντα ερπετά, βάλτε στις τσάντες σας και μερικά στόμια μιας χρήσης, μήπως και αποπλανήσετε το φίδι και τσιμπήσει ένα από αυτά αντί για εσάς. Σε περίπτωση τώρα που πιαστείτε επ’ αυτοφώρω, δεν το γλιτώνετε το Φ, εκτός αν είστε τόσο αστρονομικά τυχεροί όσο εγώ, ώστε ο αξιωματικός σας να είναι φαν του ναργιλέ και να σας προτείνει να καπνίσετε παρέα. Κύριε Νίκο αν το διαβάζετε αυτό, χρωστάω πήλινο!