Λένε πως αν δεν έχεις ζήσει κάτι δεν μπορείς να το καταλάβεις. Για πολλά χρόνια έχω υπάρξει πελάτης σε ναργιλεδάδικα, έχοντας καπνίσει αμέτρητες φορές, από τα πιο περίεργα bowls έως τα πιο κοινότυπα, βαριά, ελαφριά, ξανθά, μαύρα, γευστικά, καμμένα, πραγματικά ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Τον τελευταίο περίπου χρόνο που ξεκίνησα να δουλεύω ως ναργιλετζής, είδα και την άλλη όψη του νομίσματος. Πώς με έβλεπαν άραγε όλοι αυτοί που κλήθηκαν να με εξυπηρετήσουν τόσα χρόνια; Ήμουν καλός πελάτης ή κάθε φορά που με αντίκριζαν ξεστόμιζαν ένα αυθόρμητο χαμηλόφωνο “ωχ”; Αυτός ο εσωτερικός μου προβληματισμός υπήρξε η αφορμή να αφιερώσω το άρθρο αυτής της εβδομάδας στους 10 (+1) διαφορετικούς τύπους πελατών σε ναργιλεδάδικο.

DISCLAIMER: Tο άρθρο είναι καθαρά χιουμοριστικό και σατιρικό και δεν έχει σκοπό να θίξει κανέναν. Αφού δικαιολογήθηκα, πάμε να σας προσβάλουμε!

Ο Εύκολος

Η ταξινόμηση της σημερινής λίστας έχει γίνει με πολύ συγκεκριμένο φίλτρο: Αύξουσα αντιπάθεια. Τουτέστιν θα ξεκινήσω από τους αγαπημένους μου πελάτες. Tυπικά, το (+1) του τίτλου, μιας και πρόκειται για μια πολύ ευχάριστη έκπληξη στη σημερινή μας λίστα. Είναι αυτοί που έχουν όρεξη να καπνίσουν τα πάντα, αγαπάνε το ναργιλέ, σου δείχνουν εμπιστοσύνη και δεν περιορίζουν στο παραμικρό τη φαντασία σου. Τους αρκεί ένα “φτιάξε μου ότι θες” ή ένα “πάρ’ το πάνω σου”, ενώ ανυπομονούν να δοκιμάσουν κάθε σου δημιουργία με ενθουσιασμό. Σπανίως θα σου αναφέρουν το παραμικρό παράπονο για το ναργιλέ τους, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι χαλαροί και μονίμως χαμογελαστοί. Δε χρειάζεται να γράψω κάτι παραπάνω. Ο Εύκολος είναι ο αγαπημένος πελάτης όλων μας. Γίνε σαν τον Εύκολο.

Ο Χαρμάνης

«Ο αναμάρτητος υμών πρώτος τον λίθον βαλέτω». Επειδή αναμάρτητο σίγουρα δε με λες, ήρθε η ώρα πρώτος να παραδεχτώ τις αμαρτίες μου, μιας και νομίζω ότι ο συγκεκριμένος τύπος με συμπεριλαμβάνει προσωπικά τις περισσότερες φορές. O Χαρμάνης είναι μεν Εύκολος, όχι όμως από πεποίθηση και κοσμοθεωρία αλλά από ανάγκη. Είναι αυτός που μπαίνει στα επείγοντα αλαφιασμένος, αναζητώντας μανιωδώς την ενδοφλέβια ένεση νικοτίνης που θα γιατρέψει την ακαπνία του. Συνήθως πρόκειται για έμπειρο καπνιστή ο οποίος κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες παρέμεινε “στεγνός” για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του συνηθισμένου του με αποτέλεσμα το σύνδρομο στέρησής του να χτυπήσει κόκκινο. Αναγνωρίζεται άμεσα από τη νευρική, ασταμάτητη υπερκινητικότητα μέχρι να κάνει την πρώτη τζούρα, τη βιαστική-αγχωτική ομιλία και την απεγνωσμένη αναζήτηση γιατρού (ναργιλετζή) με το που πατήσει το πόδι του στο χώρο. Παρακαλούμε να δείχνετε κατανόηση, να δίνετε προτεραιότητα και να συμμερίζεστε τη “χαρμάνα” του.

Ο Κροκόδειλος

Ας περάσουμε στον τρίτο τύπο, ο οποίος με τη σειρά του μπορεί να έχει κάποια μακρινή συγγένεια με τον προηγούμενο. Σε αυτήν την περίπτωση, ο Κροκόδειλος, δε σταματάει να παραγγέλνει και να καπνίζει… ΠΟΤΕ! Βρίσκεται στο μαγαζί ίδιες ή και περισσότερες ώρες από εσένα, που πληρώνεσαι για τη βάρδια σου, έχει πάντα ένα ναργιλέ στο στόμα του με κάποιον μαγικό τρόπο, είτε επειδή είναι το κερασμένο refill του μαγαζιού μετά από τα τέσσερα που έχει ήδη παραγγείλει, είτε γιατί το παράτησε το διπλανό τραπέζι που έφυγε νωρίς και είπε να μην το αφήσει να πάει χαμένο, είτε διότι το παρήγγειλε η τρίτη παρέα του που εμφανίστηκε μέσα στο διάστημα που αυτός βρίσκεται εκεί. Ό,τι και να γίνει, όσα μπολ και να καπνίσει, η απάντησή του στην ερώτηση “θέλεις ναργιλέ;” θα είναι πάντα καταφατική. Σε αντίθεση με το όνομα του, είναι ακίνδυνος απλώς μερικές φορές λίγο κουραστικός.

Ο Ρούκουνας

Για να ολοκληρωθεί το τρίο στούτζες, δε θα μπορούσε να λείπει ο Ρούκουνας. Ο Kobe Bryant του ναργιλέ. Αυτός που έχει κάθε μέρα τα γενέθλια του. Που δεν τη δίνει ούτε από το δεξί στο αριστερό. Που δεν μοιράζεται ούτε το οξυγόνο του. Το πιάσατε το νόημα. Ο Ρούκουνας είναι πολύ συχνά εμφανιζόμενο είδος, ειδικότερα σε ναργιλεδάδικα. Είναι σχετικά φιλικός και ήρεμος όταν είναι εκπαιδευμένος και παραγγέλνει μόνος του ένα ναργιλέ για να τον καπνίσει αποκλειστικά ο ίδιος. Ο Ρούκουνας ενδέχεται να χάσει την ψυχραιμία του ή να προκαλέσει αναστάτωση της παρέας όταν καλείται να μοιραστεί το ναργιλέ του. Υπό περιπτώσεις δε, μπορεί να γίνει ακόμη κι επιθετικός ή βίαιος αν κάνετε πολύ ώρα να του επιστρέψετε το ματσούκι ή προσπαθήσετε να του το αρπάξετε με το ζόρι. Η λήψη κατάλληλων μέτρων προς αποφυγή τέτοιων δυσάρεστων περιστατικών κρίνεται λογική κι απαραίτητη.

Ο Περαστικός

Ο επόμενος τύπος, είναι ακριβώς το αντίθετο. Έχει δοκιμάσει ναργιλέ το πολύ μια-δυο φορές, ή στην καλύτερη καπνίζει περιστασιακά για χάρη της παρέας. Δεν έχει καπνίσει ποτέ κανονικό τσιγάρο ή οτιδήποτε παρεμφερές κι ο οργανισμός του είναι παντελώς παρθένος σε νικοτίνη. Βρίσκεται στο μαγαζί εντελώς κατά τύχη, επειδή δεν έκατσε τίποτα καλύτερο Παρασκευή βράδυ και προτίμησε να ακολουθήσει την παρέα αντί να κλειστεί στο σπίτι. Νομίζει ότι όσο λιγότερο καπνό εισπνεύσει τόσο πιο εύκολο θα είναι γι’ αυτόν, κρατάει τον καπνό στο στόμα αντί να τον κατεβάσει, δεν ξέρει να κάνει εξαέρωση, βήχει σαν να πρόκειται να αφήσει την τελευταία του πνοή πάνω στο τραπέζι, ενώ ο καπνός που τελικά εκπνέει είναι λιγότερος από τσιγάρου. Δε θα παραλείψει κατά την παραγγελία να κάνει την παρέκκλιση “ελαφρύ παρακαλώ” με πιο τσιριχτή φωνή από το κανονικό. Στην κρίση του ναργιλετζή αν θα το λάβει υπόψιν σε περίπτωση που οι προτιμήσεις του δε συμφωνούν με της υπόλοιπης παρέας, αφού κατά πάσα πιθανότητα, δεν πρόκειται να τον ξαναδεί και ποτέ. Αν τύχει και βρεθούμε σε κοινή παρέα και προσπαθήσει να καθορίσει τη διαδικασία παραγγελίας ναργιλέ, θα πνίγεται δημοκρατικά με μαξιλάρι.

Ο Ασήκωτος

Πάμε και στο άλλο άκρο. Ο Pablo Escobar των φτωχών(ε), μας τίμησε με την παρουσία του! Ο Έλληνας Winston Churchill έρχεται στο μαγαζί με ύφος… πολλά βαρύ, σε κοιτάζει κατάματα και σου ζητάει με φτιαχτή μπάσα και βραχνή φωνή “τον πιο βαρύ ναργιλέ που μπορείς να φτιάξεις” ή το ακόμα καλύτερο “να μην καπνίζεται”. Υπό συνθήκες, μπορώ να τον καταλάβω και να μην τον κατακρίνω, όταν η συνολική του παρουσία συνάδει και υποστηρίζει αυτήν του την προτίμηση. Όταν όμως συνδυάζει το αίτημα του με φράσεις όπως “ξανθό καπνό” ή “βαρύ love 66” χάνει μονομιάς όλη του την αξιοπιστία. Συνήθως αυτός ο τύπος είναι εντελώς αντίθετος από τη στερεοτυπική εικόνα που μπορεί να έχουμε σχηματίσει στο μυαλό μας: είναι νεαρός -κάτω των 25 ετών- αδύνατος, περιποιημένος και πίνει ζεστή σοκολάτα ή ανάμεικτο χυμό. Καμία σχέση δηλαδή με τον αξύριστο, θαλασσοδαρμένο και ταλαιπωρημένο ναυτικό που αντί για παπαγάλο έχει πάρει στον ώμο τις φωνητικές του χορδές μιας και καπνίζει και πίνει από 12 χρονών. Ας είναι. Αν του αρέσει να ζορίζεται και όχι να ευχαριστιέται το ναργιλέ του, χαρά μου να τον δοκιμάσω!

Ο Μόστρας

Εδώ περνάμε σε ένα εντελώς ξεχωριστό είδος, το Flexius Nargilius. Το συγκεκριμένο θηλαστικό, με έντονη θηλυκή εκπροσώπηση, χρησιμοποιεί το ναργιλέ σαν ερωτικό κάλεσμα και προσπαθεί να κερδίσει την εκτίμηση και το σεβασμό, κυρίως του αντιθέτου φύλλου, επιδεικνύοντας τις ικανότητές του στο ξεφύσημα. Βρίσκεται απαραβατα με ένα κινητό στο χέρι και υπενθυμίζει συνεχώς με διαδικτυακά ποσταρίσματα ότι το αναπνευστικό του σύστημα λειτουργεί άρτια, καθώς εισπνέει κι εκπνέει τον καπνό επαναλαμβανόμενα, κοιτώντας την αντανάκλαση του στην οθόνη του κινητού. Δεν ενδιαφέρεται επ’ ουδενί για τη γεύση που θα καπνίσει, μιας και η τεχνολογία δεν έχει προχωρήσει τόσο ώστε να μπορούμε να μυρίσουμε τα στόρυ, και κατά την παραγγελία συνήθως επισημαίνει μονάχα το “να βγάζει πολύ καπνό” λες και μιλάμε για εργοστάσιο ΅λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα.

Ο Αναποφάσιστος

Υπάρχουν δύο είδη αναποφάσιστων και είναι και τα δύο εξίσου κουραστικά. Ο πρώτος, δε διαθέτει μεγάλη εμπειρία στο ναργιλέ, επομένως απλώς δεν έχει καταλάβει ακόμα τι του αρέσει και τι όχι. Θέλει να μάθει όλες του τις επιλογές και να τις ζυγίσει προσεκτικά πριν παραγγείλει, λες και πρόκειται για τον τελευταίο ναργιλέ της ζωής του ή του ζητήσαμε να τον παντρευτεί. Ενθουσιάζεται με την ποικιλία και ιδιαιτερότητα ορισμένων γεύσεων, οι οποίες αυτόματα πυροδοτούν στον εγκέφαλό του το φαινόμενο του χρυσόψαρου, κάνοντας τον να ξεχνάει όλες τις προηγούμενες που του έχεις αναφέρει, με αποτέλεσμα να σου ζητάει ευγενικά να τις επαναλάβεις από την αρχή. Ως αποτέλεσμα, ο χρόνος παραγγελίας σου ξεπερνάει τα πέντε λεπτά, μέχρι να καταλήξετε στο πολυπόθητο mix, το οποίο στην τελική φτιάχνεις με δική σου πρωτοβουλία, μιας και ο αναποφάσιστος ακόμα αμφιταλαντεύεται μεταξύ μάνγκο και μαρακούγια. Το μόνο παρηγορητικό στοιχείο της υπόθεσης είναι ότι συνήθως όσο δυσκολεύεται να επιλέξει, άλλο τόσο δεκτικός κι “εύκολος” είναι σε οτιδήποτε δοκιμάζει κι ενθουσιάζεται με την -placebo- επιλογή του. Το δεύτερο είδος αναποφάσιστου, είναι ακριβώς το αντίθετο. Έχει δοκιμάσει τα πάντα, έχει εξαντλήσει τα όρια της φαντασίας του, και πασχίζει να βρει κάτι πρωτόγνωρο να τον εντυπωσιάσει.. Αντιδρά αρνητικά σε κάθε σου πρόταση, λέγοντας μέσα σε νανοσεκόντ “το έχω ξανακαπνίσει” και σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί κάνει τελικά ακόμα ναργιλέ. Είναι σχεδόν αδύνατο να φτιάξεις κάτι που να τον ξαφνιάσει και να σπάσεις το βλέμμα απόλυτης και αδιάλειπτης βαρεμάρας που τον διακατέχει., ακόμη κι αν ο συνδυασμός είναι όντως μοναδικός.

Ο Γνώστης

Και τώρα, τα ωραία. Ο συγκεκριμένος τύπος συνοψίζει άψογα ολόκληρη την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα. Με απλά λόγια, τα ξέρει όλα! Σου δίνει πλήρεις και εξονυχιστικές οδηγίες ως προς τον τρόπο που θα προετοιμάσεις το ναργιλέ του, μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Θέλει να διαλέξει το στρώσιμο, το bowl, το ναργιλέ, τα κάρβουνα, το άναμμα, τον τρόπο σερβιρίσματος, ιδανικά αν ήταν στο χέρι του θα υπαγόρευε και το περπάτημά σου. Σε περίπτωση που είναι ευγενικός, δεν υπερβάλλει και όντως διαθέτει γνώσεις, δέχομαι να έχει τις προσωπικές του προτιμήσεις και να προσπαθεί να σε βοηθήσει να καταλάβεις ακριβώς πώς θέλει να καπνίζει για να τον ικανοποιήσεις περισσότερο. Όταν όμως είναι ημιμαθής, αγενής κι εριστικός, αραδιάζοντας ανακρίβειες ή θίγοντας έννοιες που καλά καλά ο ίδιος δεν καταλαβαίνει, γίνεται σίγουρα ενοχλητικός και δυσάρεστος. Στην περίπτωση του τελευταίου, σπανίως θα καταφέρεις να ικανοποιήσεις τις υψηλές απαιτήσεις του και ακόμη πιο δύσκολα θα ακούσεις θετική κουβέντα. Στην τελική, φτιαξ’ το μόνος σου και κάπνισέ το στο σπίτι σου, να το απολαύσεις κιόλας.

Ο Καρβουνάκιας

Ο Καρβουνάκιας είναι μαλωμένος με την αλήθεια. Έχει σοβαρά θέματα αποχωρισμού και αρνείται πεισματικά να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι όπως όλα τα ωραία, έτσι και ο ναργιλές του κάποια στιγμή τελειώνει. Προσπαθεί να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής του bowl του με κάθε τρόπο, προτού το αποχαιρετήσει μια για πάντα. Μάχεται για να κρατήσει ζωντανή τη φλόγα! Κυριολεκτικά. Εξού και σου ζήτησε να του αλλάξεις τα κάρβουνα για έκτη φορά. Θα συνεχίσει να κάνει τζούρες μέχρι να μην μπορείς να ξεχωρίσεις αν βγάζει καπνό από το ναργιλέ ή βλέπεις τα χνώτα του στο κρύο. Όπως κάθε αρνητής της αλήθειας που προσπαθεί να γραπωθεί από τις νοσταλγικές αναμνήσεις και τις ωραίες στιγμές για να μασκαρέψει τη σκληρή πραγματικότητα του παρόντος, έτσι και ο Καρβουνάκιας κάνει πρώτα απ’ όλα κακό στον εαυτό του. Με τη μόνη διαφορά ότι το self-harm του δεν περιορίζεται σε ψυχολογική φύση, αλλά σε χειροπιαστό κίνδυνο: καπνίζει κάρβουνο! Let it go φίλε μου, δε χρειάζεται να καταστραφείς για μια αγάπη που έκανε τον κύκλο της. ΠΑΡΑΓΓΕΙΛΕ REFILL!

Ο Κουραστικός

Για το τέλος, ο χειρότερος! Ο συγκεκριμένος τύπος δε σταματάει ποτέ να με εξοργίζει. Δε θα σταθώ καν στο γεγονός ότι αγχώνεται για την κατάσταση του ναργιλέ του περισσότερο απ’ ότι εγώ για το μέλλον μου, ζητώντας μου επανειλημμένα ό,τι μπορείτε να φανταστείτε: να του βγάλω το κάρβουνο, να του βάλω κι άλλο κάρβουνο, να του τινάξω το κάρβουνο, να του αλλάξω το κάρβουνο, να του βάλω καπάκι, να του στρίψω το καλούντ -που το έχετε δει αυτό και το ζητάτε εντωμεταξύ; – , να του ελαφρύνω το ναργιλέ, να του τον μετακινήσω ένα χιλιοστό πιο δίπλα και άλλα πολλά. Η δουλειά μου είναι στο κάτω κάτω, και θα μπορούσα να τον αντιμετωπίσω σαν έναν πολύ απαιτητικό πελάτη. Αυτό που μπορεί να με “τρελάνει” είναι όταν απαιτεί να του βάλω το κινητό να φορτίσει, να του φέρω πατατάκια, να παραγγείλει μπύρα, να πληρώσει το λογαριασμό κ.ο.κ. Αν δεν είναι η πρώτη του φορά που κυκλοφορεί έξω και ανακαλύπτει τον κόσμο σαν την Bella στο Poor Things, απαιτώ να έχει την ελάχιστη απαιτούμενη αντίληψη κι ευφυΐα ώστε να κατανοεί και να διαχωρίζει τις έννοιες ναργιλετζής, σερβιτόρος και βοηθός. Όχι, δε θα σου φέρω μερικά pop corn, ούτε “ένα ίδιο”. Επειδή είμαι όμως ευγενικός, “θα ενημερώσω το συνάδελφο” όσο σε βρίζω από μέσα μου. Πάντα με αγάπη ε;

Πες την αλήθεια, αποκλείεται να μην ανήκεις πουθενά. Σε τσάκωσα έτσι; Δεν πειράζει, όλοι έχουμε τις παραξενιές μας. Φρόντισε μόνο, σε όποια κατηγορία κι αν ανήκεις, να θυμάσαι να αντιμετωπίζεις με σεβασμό τους υπαλλήλους που σε εξυπηρετούν και όχι υπηρετούν. Εφόσον είσαι ευγενικός και καλοπροαίρετος, δεν πρόκειται να σε κακοχαρακτηρίσει κανείς. Σε περίπτωση που δεν είσαι, να ξέρεις σε ψάχνουμε!